LICEUM KOCHANOWSKIEGO W NAJBARDZIEJ ELITARNYM GRONIE!!!
NASZA SZKOŁA JAKO PIERWSZA W POLSCE PÓŁNOCNO-WSCHODNIEJ UZYSKAŁA CERTYFIKAT TUTORSKI!!! TYM SAMYM DOŁĄCZYŁA DO PRESTIŻOWEGO GRONA WYŻSZYCH UCZELNI I SZKÓŁ LEGITYMUJĄCYCH SIĘ PRZYGOTOWANIEM DO PROWADZENIA ZAJĘĆ METODĄ TUTORINGU
Czym jest tutoring?
„Tutoring opiera się na relacji człowieka z człowiekiem, tutora z podopiecznym. To podejście spersonalizowane i całościowe, uwzględniające to, że każdy jest inny i że nasze życie i rozwój odbywają się jednocześnie w wielu sferach. W tutoringu nie tyle chodzi o sprawdzanie, ile ktoś zapamiętał, co o akuszerowanie procesu rozwoju – odkrywania talentów oraz rozwoju umiejętności samodzielnego myślenia i tworzenia.
Tutoring praktykowany na renomowanych brytyjskich uniwersytetach Oxford i Cambridge, przyjmuje formę około godzinnych spotkań tutora z podopiecznym. Student pracuje indywidualnie nad wybranym obszarem lub tematem. Na obu tych uczelniach samodzielna praca, której rytm wyznaczają kolejne spotkania z tutorem, są podstawową formą kształcenia. Tutoring nie jest przeciwieństwem edukacji masowej. W dzisiejszych uwarunkowaniach może być jej kontynuacją, dopełnieniem.”
Trochę historii….
Tutoring jest metodą, można by rzec – stylem pracy nauczyciela tutora z uczniem- podopiecznym. Opiera się na indywidualnej relacji, która budowana jest przez okres semestru podczas kilku spotkań – tutoriali. Tutoring wykracza poza znane formuły wykładu, ćwiczeń, konwersatoriów, laboratoriów. Sama metoda kojarzona jest przede wszystkim z relacją mistrz-uczeń, ma długą tradycję osadzoną w doświadczeniach systemu tutorialnego na uniwersytetach w Oksford i Cambridge. To tam pierwotnie tutorzy byli opiekunami studentów, dbającymi o organizację ich życia na studiach i realizację założonych celów.
Z czasem tutorami stali się nauczyciele akademiccy, tworząc swoją własną propozycję kształcenia. Polegała ona na wspieraniu samodzielnej pracy studenta, a także weryfikowaniu jej efektów. Tutor podczas tutorialu, realizowanego z określanego przedmiotu, wskazywał swojemu podopiecznemu odpowiedni zestaw lektur i zlecał przygotowanie eseju, opracowanie problemu, bądź rozwiązanie zadania. Student –mając określony czas –wykonywał zleconą mu pracę, po czym, podczas kolejnego tutorialu, przedstawiał ją tutorowi. Zrealizowana przez studenta praca stawała się fundamentem do dyskusji, prezentacji własnego stanowiska i szukania dalszych przestrzeni do poznania. Tym sposobem system tutorialny uczył studentów: samodzielnego, krytycznego myślenia, poszukiwania źródeł, tworzenia esejów, prezentacji swoich poglądów, dyscypliny i wytrwałości, obcowania z mistrzem, uczestniczenia w kulturze akademickiej, życiu społecznym itd.
