Historia I Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Kochanowskiego w Olecku.
Historia Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Kochanowskiego w Olecku sięga 1946 roku. Nazwa szkoły brzmiała wówczas Państwowe Koedukacyjne Gimnazjum Ogólnokształcące, a dyrektorem placówki była Maria Brzeska. W skład rady pedagogicznej wchodzili: Romuald Stanisław Sabas (historyk; jesienią 1945 roku rozpoczął starania wokół utworzenia gimnazjum w Olecku, do września 1946 r. zaś objął funkcję dyrektora Gimnazjum Rolniczego w Olecku), Pius Morawski, Józef Majkowski (geograf), Aurelia Nowicka (matematyk), Irena Pieślak (romanistka) oraz Jadwiga Dryll. Początkowo szkoła mieściła się w budynku przy ulicy Słowiańskiej 2 (dziś siedziba Gimnazjum nr 2).
his1″Dom zajęty przez szkołę był częściowo zburzony i nadawał się do użytku dopiero po odbudowie jednej ściany i dachu. Brakowało też podstawowego sprzętu szkolnego, zwożono go stopniowo z terenu powiatu”. W lutym odbyły się egzaminy, na podstawie których do klasy i przyjęto 17 uczniów, do klasy II – 14, do trzeciej zaś – 3 uczniów. Z zachowanych dokumentów wynika, że egzamin prowadzili Maria Brzeska i Romuald Sabas. Już w trakcie trwania nauki liczba uczniów w klasie I wzrosła do 24, w II – do 23, w III – najprawdopodobniej nie uległa zmianie. Trudno dziś odtworzyć stan liczebny szkoły, między innymi i z tej przyczyny, że być może w zależności do przygotowania uczniów, funkcjonowały najprawdopodobniej dwa typy klas równoległych, np. w dokumentach dotyczących roku szkolnego 1946/47 pojawia się lista uczniów klasy I (27 osób) oraz zupełnie inna lista nazwisk (32 osoby) opatrzona dopiskiem „semestralna”. Dodatkowo komplikuje sprawę przemienne operowanie symbolami kolejnych klas, np. w roku szkolnym 1945/46 występują oznaczenia: klasa I, klasa II, klasa III oraz klasa … X. Jak się wydaje, można by ostatecznie przyjąć, że w początkowej fazie istnienia szkoły liczba uczniów wahała się w granicach 70, z pewnością zaś nie przekroczyła 90.
Rok 1947 łączy się z kilkoma ważnymi przedsięwzięciami: szkołę przeniesiono do budynku po przeciwnej stronie ulicy Słowiańskiej (dziś mieści się tu Ośrodek Szkolno Wychowawczy dla Dzieci Głuchych), w którym siedzibę znalazł także internat gimnazjum. W tym samym czasie powstał czterdziestoosobowy wielogłosowy chór prowadzony przez Stanisława Chańkę oraz zespół dramatyczny działający pod kierunkiem Marii Brzeskiej. Założono bibliotekę liczącą 800 woluminów. Utworzono także dwie drużyny harcerskie, nad którymi pieczę sprawowali: Anna Paprocka i Bonawentura Szredel. Harcerze uczestniczyli w licznych w tym czasie akcjach na rzecz szkoły i miasta. Powstało też Koło Związku Młodzieży Polskiej, którego przewodniczącym był Ryszard Goździewski.
Pod koniec 1948 roku gimnazjum przeniesiono ponownie do budynku przy ulicy Słowiańskiej 2. Placówkę zreorganizowano i przemianowano na Państwową Szkołę Ogólnokształcącą Stopnia Podstawowego i Licealnego, a funkcję jej dyrektora powierzono doktorowi Piotrowi Sobańcowi, w rok później zaś Konstantemu Mereckiemu. Szkoła liczyła wówczas około 100 uczniów. Przybyło też kilku nauczycieli, między innymi: Zofia Zaleska (biologia i chemia), Maria Nożewska (matematyka), Halina Zaremba (polonistka), Karolina Poniatowska (historia), Józefa Heybowicz (geografia), Irena Kuryłek (fizyka), Władysław Żurowski (wychowanie fizyczne).
W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych funkcję dyrektorów szkoły sprawowali kolejno: Marian Plichtowicz (1951 – 52), Jadwiga Dobreńko (1952 – 53), Aleksander Niesterczuk (1953 – 1966). Równocześnie dokonywały się zmiany w warunkach funkcjonowania i organizacji placówki. Powstała duża sala gimnastyczna, kilka nowych izb lekcyjnych oraz aula, zainstalowano centralne ogrzewanie oraz zadbano o nowy sprzęt. Najważniejszym wy-darzeniem roku szkolnego 1950/51 były pierwsze w oleckim gimnazjum egzaminy maturalne (abiturienci sprzed roku składali egzaminy przed komisją w Ełku). W roku szkolnym 1951/52, wychodząc na przeciw potrzebom regionu, utworzono klasę o profilu pedagogicznym, która liczyła 19 uczniów – kandydatów na nauczycieli szkół podstawowych. Dnia 23 czerwca 1952 roku „egzamin dojrzałości w zakresie przedmiotów pedagogicznych przewidzianych w liceum pedagogicznym” pomyślnie złożyło 19 abiturientów, a w maju następnego roku – 37. Edukacją przyszłych nauczycieli zajmowało się wielu doświadczonych pedagogów, m.in. Jadwiga Dryll.
W roku 1960 dokonano kolejnej reorganizacji Państwowej Szkoły Ogólnokształcącej Stopnia Podstawowego i Licealnego. Powstałe w ten sposób Liceum Ogólnokształcące w Olecku, już jako samodzielną placówkę oświatową, przeniesiono do gmachu przy ulicy Lenina 23 (obecnie ulica Kolejowa), natomiast internat do budynku przy Alei Zwycięstwa (jest tam do dziś). Od 1961 do 1967 roku przy szkole istniało Wieczorowe Gimnazjum dla Pracujących, które było filią Liceum dla Pracujących w Ełku.
Od roku 1966 funkcję dyrektorów I Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Kochanowskiego w Olecku kolejno pełnili:
Jan Gastołek 1966 – 1975
Stanisław Nowel 1975 – 1976
Waldemar Wasilewski 1976 – 1997
Leszek Olszewski 1997 – 2018
Katarzyna Kamińska 2018 – obecnie
W ciągu kolejnych dziesięcioleci kształtował się szkolny ceremoniał, wytwarzała się tradycja. w 1962 roku liceum otrzymało sztandar ufundowany przez społeczeństwo Olecka.
Na kolejne symbole przyszedł czas nieco później, a w ich tworzenie włączyli się licealiści. Maria Krukowska (późniejsza absolwentka z 1975 roku) napisała słowa i z Markiem Korycińskim (absolwent z 1976 roku) skomponowała muzykę pieśni, która do dziś towarzyszy wszystkim ważniejszym uroczystościom szkolnym.
Od początku istnienia szkoły działały na jej terenie liczne organizacje i zespoły, m.in. prowadzone przez Henryka Wąsowskiego zespół mandolinistów (działał do 1953 do 1957 roku), SKS prowadzony przez Władysława Żurowskiego (organizatora obozów kajakowych oraz kolarskich), szkolne koło PTTK prowadzone kolejno przez Karola Leonarczyka i Jana Gastołka (koło wyróżniało się działalnością na terenie województwa, młodzież trzykrotnie zdobyła pierwsze miejsce w ogólnopolskich spływach kajakowych szlakiem Rospudy), sekcja szachowa prowadzona m.in. przez Leopolda Dudanowicza, TPPR, drużyna harcerska, OHP, koła przedmiotowe, recytatorskie, teatralne itp. Przez kilkanaście lat Olecko, w tym również liceum, utrzymywało żywe kontakty z francuskim miastem Marly. Wakacyjna wymiana młodzieży pozwalała oleckim licealistom nie tylko doskonalić wymowę francuską, ale również poznawać kulturę kraju Voltaire’a i Balzaca.
W marcu 1975 roku, w trzydziestą rocznicę powrotu Ziemi Oleckiej do Macierzy, podpisany został akt erekcyjny budowy Liceum Ogólnokształcącego w Olecku. Wpisy w księdze pamiątkowej podkreślają znaczenie pomocy, jakiej udzieliło przedsięwzięciu społeczeństwo Olecka, uczniowie i kadra pedagogiczna szkoły. Uroczyste otwarcie i przekazanie nowego budynku do użytku młodzieży nastąpiło 3 września 1979 roku.
Rok 1982 przyniósł kolejną reorganizację placówki. Na mocy decyzji Kuratorium Oświaty i Wychowania w Suwałkach dnia 1 lipca powołany został Zespół Szkół w Olecku (istniał do 1984 roku), w skład którego weszły: Liceum Ogólnokształcące, Studium Wychowania Przedszkolnego oraz Studium Nauczania Początkowego. Dyrektorem Zespołu Szkół został mianowany Waldemar Wasilewski (wcześniejszy dyrektor liceum ogólnokształcącego), wicedyrektorami – Cecylia Romanowska i Stefan Czajkowski. Zmiany w strukturze szkoły nieco zmodyfikowały kultywowane w niej tradycje, czego przykładem może być cykl imprez, jakie odbyły się w dniach 29 – 31 maja 1983 roku. Symboliczne przejęcie władzy w mieście, barwny korowód przebierańców, którzy przeciągnęli ulicami miasta, licytacja, z której dochód w całości przekazano Domowi Dziecka w Olecku, wystawa obrazów połączona ze sprzedażą, koncerty zespołów rockowych – to tylko kilka wybranych akcentów „Dni Młodości”.
Dnia 27 października 1988 nastąpiło uroczyste nadanie imienia szkole. Po wieloletnich staraniach uzyskała prawo do używania nazwy: Liceum Ogólnokształcące im. Jana Kochanowskiego w Olecku, a na pamiątkę 1988 roku w październiku tradycyjnie obchodzony jest Dzień Patrona Szkoły połączony z symbolicznym przyjęciem w poczet braci szkolnej uczniów klas pierwszych. Od 10 kwietnia 1995 roku liceum, jako pierwsza szkoła średnia w regionie, uzyskała połączenie z ogólnoświatową siecią INTERNET. W roku 1996 szkoła obchodziła pięćdziesiątą rocznicę istnienia. Była to okazja do wielu spotkań wspomnieniowych i uroczystości jubileuszowych.
W 2010 roku wykonano remont dachu, elewacji i instalacji elektrycznej naszej szkoły.
